Mój koszyk

0 rzeczy

Twój koszyk jest pusty.

Insulinooporność jest stanem obniżonej wrażliwości tkanek docelowych organizmu na działanie insuliny, czyli hormonu, który odpowiada za regulację poziomu glukozy we krwi.

Insulinooporność nie jest traktowana jako jednostka chorobowa, lecz stanowi ona element tzw. zespołu metabolicznego, a standardowym środkiem podawanym przy tym schorzeniu jest Mteformina.

Redukcja tkanki tłuszczowej

W celu obniżenia poziomu insuliny we krwi działaniem koniecznym jest jak najszybsze zmniejszenie masy ciała poprzez pozbycie się nadmiaru tkanki tłuszczowej.

Należy pamiętać, że dodatkowe kilogramy negatywnie wpływając na nasze zdrowie i często odpowiadają za wiele chorób, z którymi się borykamy.

Najważniejsze to zdać sobie sprawę z problemu i wprowadzić zmiany zarówno w sposobie odżywiania, a także w naszym stylu życia.

Leżenie przed telewizorem z paczką chipsów zamieńmy na spacer i zdrowe przekąski. Wybierzmy aktywność fizyczną, która sprawia nam przyjemność i kilka razy w tygodniu ruszajmy się.

Odstawmy żywność przetworzoną i kolorowe napoje, a na ich miejsce wprowadźmy zdrowe, naturalne produkty oraz wodę i herbaty ziołowe.

Dietoterapia

Dieta dla osób cierpiących na insulinooporność powinna się składać z nieprzetworzonych produktów o niskim i średnim indeksie oraz ładunku glikemicznym.

Spożywanie tego typu produktów ma na celu utrzymanie stałego poziomu cukru we krwi i uniknięcie gwałtownych skoków insuliny.

Choć każdy przypadek jest odrębny, to w wielu przypadkach warto ograniczyć (niekiedy wręcz do minimum) ilość węglowodanów, nawet tych pełnoziarnistych, które u zdrowej osoby nie dają wysokiej odpowiedzi ze strony insuliny.

Nie najlepszym pomysłem będą węglowodany w pierwszym posiłku dnia, które u wielu insulinoopornych mogą spowodować bardzo duży wyrzut insuliny i złe samopoczucie.

Nie należy również przesadzać z ilością białka w diecie, gdyż jego nadmiar również może zostać przekształcony w glukozę na drodze procesu glukoneogenezy.

Warto natomiast wprowadzić do jadłospisu większą ilość zdrowych tłuszczów, które zapobiegną wyrzutom insuliny i dodatkowo zniwelują istniejące w organizmie stany zapalne.

Powyższe wytyczne nie są trudne do przestrzegania, jednak po opracowanie właściwego planu żywieniowego warto zgłosić się do wykwalifikowanego specjalisty.

Aktywność fizyczna

Ważnym aspektem w pozbyciu się insulinooporności jest aktywność fizyczna.

Trening zwiększa insulinowrażliwość komórek oraz umożliwia przedostanie się glukozy z krwi do komórki, bez udziału insuliny. Niestety nieodpowiednio dobrany trening – zamiast pomóc, może pogłębić insulinooporność. Dzieje się tak ze względu na wyrzut kortyzolu oraz katecholamin oraz pogłębianie stanów zapalnych (na treningu, uszkadzamy mięśnie).

Podczas przygotowywania planu treningowego dla osoby insulinoopornej, należy uwzględnić między innymi: długość sesji treningowej, intensywność treningu, typ treningu (HIIT, FBW, Split itd.), odpowiednią ilość przerw, ćwiczenia dobrać odpowiednio do stanu zdrowia konkretnej osoby, ilość jednostek treningowych w tygodniu oraz odpowiednią porę treningów w ciągu dnia.

Plan treningowy powinien być tak ułożony, aby nie przeciążał organizmu poprzez podnoszenie poziomu kortyzolu (hormonu stresu), gdyż to będzie prowadzić do kolejnych stanów zapalnych tworząc błędne koło.

Prawidłowa regenracja

Często zapominamy jak ważna jest regeneracja organizmu. Deficyt snu, a w szczególności chroniczne niedosypianie jest jednym z większych stresorów dla organizmu każdego człowieka.

Ma negatywny wpływ nie tylko na samopoczucie, ale również na wahania poziomu cukry we krwi. brak snu sprawia, że organizm nie reaguje na wytwarzaną przez trzustkę insulinę, co prowadzi do wzrostu poziomu glukozy we krwi.

Warto zadbać o to aby przed snem nie patrzeć na światło niebieskie, które wydzielane jest przez telewizor, komputer czy telefon. Dobrym pomysłem będzie ustalenie sobie stałej godziny, o której wyłączamy wszystkie sprzęty i skupiamy się na wyciszeniu i przygotowaniu do snu.

Zminimalizowanie stresu

Stres nie jest naszym sprzymierzeńcem w żadnej dziedzinie życia. Może być jednym z czynników powstawania wielu chorób m.in. insulinooporności. 

Ograniczenie liczby stresujących zajęć i obowiązków bardzo korzystnie wpłynie na powrót do zdrowia.

Leki i hormony

Zdarza się również tak, że przyczyną insulinooporności jest przyjmowanie niektórych leków. Wtedy lekarz powinien zamienić je na inne, nie ingerujące w wahania poziomuglukozy we krwi.

Jeżeli natomiast wrażliwość insulinowa jest zaburzona ze względu na stosowanie hormonów, które są antagonistami insuliny (działają przeciwstawnie do niej), to należy w takim wypadku wdrożyć leczenie mające na celu obniżenie jej poziomu.

Podsumowanie

Niestety insulinooporność bardzo często występuje z innymi problemami metabolicznymi i hormonalnymi. Do najczęściej spotykanych należą: hiperinsulinizm, hipoglikemia reaktywna, hiperprolaktynemia, PCOS, problemy z hormonami płciowymi (testosteron, estrogeny), problemy z tarczycą (niedoczynność, choroba Hashimoto).

Aby uchronić się przed zachorowaniem należy dbać o swoją dietę, regenerację i włączyć do codziennego plany chociaż trochę aktywności fizycznej.

A kiedy czujemy, że z naszym organizmem dzieje się coś nie tak, należy jak najprędzej udać się na badania - im szybciej postawiona diagnoza, tym szybciej wrócimy do zdrowia.