Mój koszyk

0 rzeczy

Twój koszyk jest pusty.

Miażdżyca to choroba, która potrafi przez długi czas nie dawać żadnych objawów. Rozwija się długo, dodatkowo powikłania kliniczne mogą mieć opóźnione występowanie w związku z naszym stylem życia.

Kiedy już zauważymy pierwsze niepokojące objawy miażdżyca może być już w rozwiniętym stadium.

W poniższym artykule dowiesz się w jaki sposób zdiagnozować miażdżycę, jak ją leczyć, a przede wszystkim jak nie dopuścić do jej wystąpienia.

Diagnostyka miażdżycy

Niestety, nie da się wykryć miażdżycy jednym badaniem, które dałoby stuprocentową odpowiedź i pewność co do rodzaju schorzenia. Miażdżycę można rozpoznać na podstawie badań krwi ujmujących głównie profil lipidowy oraz stężenie poziomu homocysteiny.

Profil cholesterolu określa tzw. wskaźnik aterogenności, czyli stosunek cholesterolu całkowitego do frakcji HDL, prawidłowy powinien przekraczać wartości 4,5. Triglicerydy powinny znaleźć się w przedziale do 200 mg/dl.

Ważne! Bezpieczne stężenie homocysteiny powinno wynosić 7-10 mol/l, natomiast wyższe wartości mogą powodować uszkodzenia śródbłonka, czyli komórek wyściełających naczynia krwionośne. Hiperhomocysteinemię stwierdza się przy stężeniach homocysteiny powyżej 20 mol/l.

W stwierdzeniu miażdżycy przydatne jest badanie USG, które pomoże dokładnie zobrazować stan naczyń krwionośnych, pokaże zgrubienia oraz zwężenia, ale tylko wtedy kiedy choroba jest już w zaawansowanym stadium.

Równie skutecznym badaniem jest dopplerowskie badane USG, które pozwoli nam sprawdzić miejsca, w których dochodzi do zaburzeń w przepływie krwi. Innymi metodami są tomografia komputerowa, którą wykonuje się w przypadku objawów niedokrwienia kończyn dolnych oraz koronografia – cewnikowanie naczyń wieńcowych poprzez wprowadzenie bezpośrednio do tętnicy cewnika zawierającego substancje kontrastującą, co pozwala zobrazowanie stopnia miażdżycy.

Leczenie miażdżycy

Miażdżyce leczy się przede wszystkim obniżając poziom „złego” cholesterolu, a podwyższając poziom „dobrego” HDL. Niestety, w wielu przypadkach choroba jest na tyle rozwinięta, że sama farmakoterapia nie wystarczy i należy wtedy zastosować bardziej inwazyjne środki, mające na celu zapobiegnięcie zawałowi serca.

Balonikowanie – ta metoda ma na celu wprowadzenie do tętnicy cewnika. Najczęściej wykonuje się niewielkie nacięcie w pachwinie i wprowadza cewnik, który wyposażony jest w kamerkę poprzez którą lekarz może obserwować zwężenia, a na ich miejsce wprowadza mały balonik, który ma na celu rozszerzyć tętnice i rozbić złogi, a ich pozostałości są usuwane poprzez wyciągniecie na zewnątrz.

Stenty – ta metoda ma na celu zapobiec tworzeniu się ponownych blaszek miażdżycowych. W tym celu wewnątrz tętnicy wprowadza się stent – mała konstrukcję rurkową, która nasączona specjalną substancją zapobiega osadzaniu się blaszki miażdżycowej.

Bajpasy - inaczej nazywany zabiegiem pomostowania. Polega on na zastąpieniu uszkodzonej żyły, np. żyła pobraną z podudzia chorego, tętnicą piersiową wewnętrzną prawą lub lewą, a w wybranych przypadkach tętnica promieniową, pobraną z przed ramienia, bądź sztucznym naczyniem. Pomost wszywa się w taki sposób, aby ominąć przyblokowaną tętnicę. Krew wybierze łatwiejszą drogę i zacznie płynąć przez konstrukcję, omijając przyblokowaną tętnicę.

Jak nie dopuścić do zachorowania na miażdżycę

W każdym schorzeniu, a szczególnie w takich, które zagrażają naszemu życiu i mogą w sposób bardzo niekorzystny wpływać na serce, lepiej jest zapobiegać niż leczyć.

W tym celu powinniśmy wyeliminować lub zmniejszyć ekspozycję na tzw. czynniki ryzyka, należą do nich:

Otyłość

Największym czynnikiem ryzyka jest otyłość brzuszna.

Tkanka tłuszczowa brzuszna jest o wiele bardziej aktywna metabolicznie niż ta zgromadzona w obrębie pośladków. Posiada wysoką aktywność lipolityczną, co oznacza, że tłuszcz łatwiej ulega rozpadowi.

To z kolei prowadzi do uwolnienia kwasów tłuszczowych do krwi, zaburzeń gospodarki insulinowej i zmian metabolicznych.

Nieprawidłowy profil lipidowy

Dla rozwoju miażdżycy sprzyjające jest wysokie stężenie trójglicerydów, które powodują powstanie zakrzepów w naczyniach krwionośnych. Lipoproteiny VLDL (Very Low Density Lipoprotein), częściowo składające się ze skatabolizowanych trójglicerydów posiadają zdolność do przenikania ściany tętnicy i powodują działanie aterogenne, czyli zaburzające stosunek cholesterolu całkowitego do frakcji HDL.

Nadciśnienie tętnicze

Ogniska zapalne występują zazwyczaj w miejscach rozgałęzień i zakrzywień tętnic. Są to miejsca najbardziej narażone na siły tarcia związane z przepływem krwi. Jeżeli mamy do czynienia z nadciśnieniem tętniczym, siły hemodynamiczne są tak duże, że mogą powodować odkształcenie komórek śródbłonka i zwiększenie przestrzeni między nimi. W ten sposób następuje uszkodzenie śródbłonka.

Podsumowanie

Diagnostyka miażdżycy jest długotrwała i wymaga przeprowadzenia wielu różnych badań - badania krwi, USG, Doppler. Kiedy lekarz prowadzący po przeanalizowaniu wyników badań potwierdzi, że mamy do czynienia z miażdżycą zaczyna się leczenie, które też nie należy do najprostszych. Niestety - zazwyczaj nie wystarczy sama farmakologia i trzeba zastosować bardziej inwazyjne środki takie jak bajpasy, balonikowanie czy stenty.

Aby uchronić siebie i swój organizm przed tego typu "przyjemnościami" należy zrobić wszystko, aby zapobiec miażdżycy. Możemy to zrobić poprzez prowadzenie odpowiedniego stylu życia - stosowanie zbilansowanej diety, włączyć do naszej codzienności aktywność, uwolnienie się od nałogów takich jak palenie i ograniczenie do minimum alkoholu.