Diagnostyka zespołu jelita drażlwego
Diagnostyka zespołu jelita drażliwego jest dość trudna i skomplikowana. Należy go odróżniać od innych chorób gastrologicznych manifestującymi podobne objawy kliniczne.
W poniższym artykule znajdziesz informację na temat tego jak zdiagnozować zespól jelita drażliwego, oraz jaką profilaktykę stosować żeby nie dopuścić do zachorowania.
Diagnostyka
Diagnostyka zespołu jelita drażliwego następuje gdy objawy utrzymują się przynajmniej 3 miesiąc. Przeprowadzony wtedy zostaje wywiad przez lekarza, który na jego podstawie jest w stanie zdiagnozować chorobę.
Wywiad taki uwzględnia przede wszystkim objawy kliniczne typowe dla wystąpienia schorzenia i czas ich występowania (bóle brzucha, zaparcia, biegunki), jak również wpływ żywienia i stresu, czynniki psychologiczne i zażywane leki.
Trafna diagnoza może uchronić pacjentów przed niepotrzebnymi operacjami czy zabiegami w obrębie układu pokarmowego jak usunięcie pęcherzyka żółciowego lub usunięcie wyrostka robaczkowego.
Do wyeliminowania chorób innych niż zespół jelita drażliwego, dających podobne objawy, np. zapalenie jelit, wykonuje się:
- gastroskopię z wycinkiem (np. dwunastnicy – aby ocenić kondycję kosmków jelitowych),
- kolonoskopię,
- badanie kału,
- standardowe badanie krwi.
Profilaktyka zespołu jelita drażliwego
W profilaktyce zespołu jelita drażliwego warto zadbać w szczególności o kondycje jelit oraz unikać stresu dla mitochondriów flory bakteryjnej. Oznacza to w praktyce, że powinniśmy ograniczyć lub wyeliminować te czynniki, które mniej lub bardziej pogarszają funkcjonowanie przewodu pokarmowego, zwłaszcza jelit.
Nasze jelita nie lubią potraw mocno wysmażonych lub grillowanych, strawienie tego typu pokarmów jest trudne ze względu na zmienioną strukturę potrawy.
Obok nadmiernego smażenia, bardzo negatywnie na stan naszych jelit wpływają tłuszcze trans. Tłuszczami takimi nazywamy nienasycone tłuszcze roślinne, które w wyniku utlenienia lub ekspozycji na wysoką temperaturę zmieniły swoją konfigurację przestrzenną.
Postać pożądana tłuszczów nienasyconych to tzw. izomer cis, po zmianie konfiguracji otrzymujemy izomer trans, który ma silnie toksyczne działanie dla naszego organizmu, szczególnie jelit. Tłuszcze trans możemy obficie znaleźć w utwardzonych lejach roślinnych (margaryny), wysoko przetworzonej żywności, jak: chipsy, chrupki, krakersy, fastfoody, zupy w proszku, koncentraty sosów a nawet słodycze.
Aby uniknąć powikłań jelitowych, jak zespół jelita drażliwego musimy zwracać uwagę na źródło tłuszczy w diecie.
Obok niezdrowych tłuszczy mamy szereg innych substancji antyodżywczych: lektyny pokarmowe, kwas fitynowy, ftalany silnie pogarszających stan jelit.
Oprócz diety kluczowe znaczenie w nasilaniu problemów jelitowych ma stres i zbyt mała ilość snu. Zachowanie higieny snu jest bardzo ważne nie tylko dla regeneracji hormonów i neuroprzekaźników, ale także niezwykle istotne w kontekście oczyszczania przewodu pokarmowego.
Profilaktyka chorób jelit, w tym zespołu jelita drażliwego obejmuje także zrezygnowanie z leków, szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), do których zaliczamy, aspirynę, ketoprofen, ibuprofen, naproksen.
Leki te powszechnie są stosowane przeważnie w nagłych i krótkotrwałych bólach głowy, stawów, zębów czy bólach menstruacyjnych. Przed kolejnym zażyciem tabletki warto wziąć pod uwagę jej drażniące działanie na układ pokarmowy i negatywny wpływ na florę bakteryjną.
Podsumowanie
Zespół jelita drażliwego nie stanowi zagrożenia dla naszego życia, ale na pewno wpływa negatywnie na nasze życie prywatne i zawodowe.
W większości przypadków choroba ma okresy poprawy, ale też i zaostrzonego stanu, a długość tych okresów jest zróżnicowana i zależna od wielu rzeczy.
Kiedy już zostanie zdiagnozowany u nas IBS nie ma co popadać w panikę, tylko wprowadzić do swojego życia odpowiednią dietę i leczenie.